sábado, 21 de julio de 2007

Aislándome


Los niños duermen...
y yo, que no puedo dormir por ataques de tos, pienso en aislarme en mi isla. El domingo zarpamos hacia Menorca, por fin. Sueño con regalarles a Biel y a Nura unas vacaciones como las que yo recuerdo, llenas de sal, arena fina, aromas inconfundibles... me gustaría que se enamoraran de esa isla hasta el punto de no poder evitar volver una y otra vez. En esta sociedad tan individualista, aislarse puede parecer una forma de seguir la corriente, pero de vez en cuando es necesario pararse y pensar, descansar y dejarse llevar por los sentidos. Y volver con fuerzas renovadas, habiéndose reconciliado con el mundo... mi sr.Sotomonte siempre dice que me transformo en cuanto me sumerjo en aguas menorquinas...¿será cierto?

4 comentarios:

Virlanda dijo...

MERECIDAS VACACIONES LAS VUESTRAS, MUY ESPECIALES POR SER LAS PRIMERAS DE NURA. RECARGAR LAS PILAS CON LA ENERGÍA DE LA NATURALEZA ES ALGO QUE DEBERÍA SER OBLIGATORIO. ESTOY SEGURA DE QUE DISFRUTARÁS DE NUEVO COMO UNA NIÑA ENTRE LAS OLAS DEL MEDITERRANEO...OS ECHARÉ DE MENOS...

MoCrepusculo dijo...

Recargadas las pilas, de nuevo a la rutina diaria, pero como siempre digo, que te quiten lo bailao. ¿De verdad te transforma tanto?

Logave dijo...

No sabia que tu tb andabas por aqui,incluso se me ha acelerado un poco el corazon al ver que eras tu la autora del blog. Espero que ahora tengamos un poco mas de ciber-contacto, ya que otro lo veo dificil :)


1abrazo!!

Anónimo dijo...

Fieta meua: m'agradaria que les teves expectatives a "sa roqueta" s'hagin acomplert, saps prou bé que volia que fossin inmillorables i aixó resulta impossible, al menys la tos ja no és tanta i les nafres han millorat, si a més t'has pogut aillar és el que volies, les empreses humanes sempre tenen defectes.
Només demano a Déu que tots guardeu un bon record d'aquestes vacances com el guardem de l'avi.
Ben vinguda a casa quan ho llegeixis i tot el meu amor de mare/pare/àvia/sogra.
Una fortíssima abraçada a tots. Roel.